حاصلولو، د سُنَّت ادا كولو او د ذِكر و دُرُود د پاره د خُلے پاك كولو په غرض مسواك كووم. * مشائِخِ کِرام فرمائي: څوك چې د مِسواک عادت لري د مرګ په وخت کښې به هغه ته کلِمه وئيل نصيب کيږي * د حضرت سَيِّدنا عبدُالله بِن عبّاس رَضِىَ اللهُ  عَـنْهُمَا نه رِوايت دے: په مِسواك کښې 10 خوبـئ دي: (1): خُله صفا کوي، (2): اورئ مضبوطوي، (3): نظر تيزوي، (4): بلغم لرې کوي، (5): د خُلې سخا بوئي ختموي، (6): د سُنَّت موافق دے، (7): د مسواک کولو سره فرښتې خوشحاليږي، (8): د مسواک کولو سره رَبّ رضا کيږي، (9): مسواک نيکئ زياتوي او (10): معده صحيح کوي * سيِّدنا امام شافِعي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: څلور څيزونه عقل زياتوي: د فُضول [يعني بے فائِده] خبرو نه پرهيز، د مِسواك اِستِعمال، د نيکو خلقو صحبت او په خپل علم باندې عمل کول. * مِسواك په ښي لاس کښې داسې نيسئ چې کچئ ګوته ترينه لاندې، د مينځ درې ګوتې پري د پاسه وي او غټه ګوته ئې په سر [د برش سره] وي * مِسواك په اوداسه كښې شامل نه دے، دا د اودس سُنّتِ قَبلِيه دے البَتَّه سُنَّتِ مُؤکَّده هغه وخت دے چې په خُله کښې بدبوئي وي * مِسواك چې کله د استعمال قابِل پاتې نه شي نو غورزَوئ ئې مه، ځکه چې دا د سُنَّت ادا کولو آله ده، چرته ئې په اِحتياط سره کيږدئ يا ئې خخ کړئ، يا څه کانړے وغيره وزن ورپورې اوتړئ