واخله ښپو پورې د څرمنې د هرې حصې نه روح په زوره د راښکلو سره ويستلے شي، پوښتنه مه کوئ چې دا څومره سخت تکليف دے؟ بزرګانو خو تر دې پورې اوفرمائيل چې د مرګ تکليف د تورې د ګزار نه، په آره باندې د پرې کولو نه او په قينچئ باندې د کټ کولو نه هم ډير سخت دے۔ ^([1]) امام اوزاعي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: مونږ ته دا خبره رارسيدلې ده چې د مرګ نه تر د قيامته پورې مړے د مرګ تکليف محسوسوي۔ ^([2]) الامان والحفیظ! الامان والحفیظ!

بوقتِ نزع آقا! ہو نہ جاؤں کہیں برباد                   مِرا اِیْمان رکھ لینا سلامت یارسولَ اللہ

شَدائد نَزع کے کیسے سَہوں گا یارسولَ اللہ              اندھیری قبر میں کیسے رہوں گا یارسولَ اللہ

ترے رَبّ کی قسم! میں لائقِ نارِ جہنّم ہوں             بچا سکتی ہے بَس تیری شفاعت یارَسُول اللہ

فَسادِ نفسِ ظالم سے بچالو ازپئے شَیخَین                   کر وشیطان سے میری حفاظت یارسولَ اللہ^([3])

آه! اے عاشقانِ رَسُول! پته نه لګي چې هغه وخت به زمونږ څه کيږي! مرګ وخت په وخت رانزدې کيږي، د قبر د منزل په لور پرمختګ روان دے، تصور اوکړئ لکه چې مونږه په ډير احتياط سره ايمان د خپلې سينې سره لګولے دے، يو اړخ ته نفسِ اماره په ايمان باندې راغوټه کيږي، بل اړخ ته شيطان د چالونو بدلولو سره ګزار کوي، د دريم اړخ نه بد مذهبه په ايمان باندې په حملو کولو کښې مصروف دي نو د څلورم اړخ نه د دنيا بے ځايه محبت په ايمان پسې لګيدلے دے! يعنې داسې اوګڼئ چې څوک لاسونه تاوهي، څوک ښپې راکاږي، څوک سوکان راکوي، څوک لتې راکوي، هر يو پوره زور