Book Name:Fazail e Bait ul ALLAH
بادشاه ډير په تکليف کښې وو، هيڅ عِلاج ئې نه کيدلو، په دې حالت کښې شپه شوه، يو عالِم چې نوم ئې بِليَان وو، هغه وزير ته اووئيل: زه د بادشاه سره د راز يوه خبره کول غواړم، که چرې بادشاه زما سره يواځې خبره اوکړي نو زه د هغه د علاج د پاره تيار يم بادشاه په خپل ځان وو، ځکه ئې فوراً تنهائي اختيار کړه، هغه عالِم صاحب په تنهائيئ کښې د بادشاه خوا له تشريف راوړو، او پوښتنه ئې ترينه اوکړه چې: اے بادشاه! آيا تا دې بيتُ الله ته د نقصان رسولو اراده کړې وه؟ بادشاه اووئيل: آو! هم داسې ده عالم صاحب اووئيل: تا ته دا بيماري په هُم دې سبب لګيدلې ده، د دې کور مالک د زړه په خبرو هُم ښه پوهيږي، تاسو دا اراده ختمه کړئ! د دې کور (يعنې د کعبے شريفې) او د دې د خادمانو سره د نيکئ اراده اوکړئ! که چرې تاسو داسې اوکړئ نو تاسو ته به شفا نصيب شي، بادشاه خپله اراده بدله کړه او د کعبے شريفې د عزت کولو او د مکّے والؤ سره ئې د نيکئ او ښيګړې اراده اوکړه، بادشاه چې څنګه دا اراده اوکړه نو په هم هغه ساعت ورته شفا نصيب شوه
هغه وخت تُبَّع حِمْیَرِی د کعبے په رَبّ باندې ايمان راوړو او په کعبه شريفه باندې ئې 7 قيمتي غلافونه اوغوړول، تُبَّع حِمْیَرِی وړومبے کَس وو چا چې په خانه کعبه باندې غِلاف اوغوړولو ([1])
کعبے کی رونق کعبے کا منظر، اللہ اَکْبَر! اللہ اَکْبَر!
دیکھوں تو دیکھے جاؤں برابر، اللہ اَکْبَر! اللہ اَکْبَر!
دیکھا صَفَا بھی، مروہ بھی دیکھا، تیرے کرم کا جلوہ بھی دیکھا