له زه انعام درکووم. هغه کَس په ادب سره سلام اوکړو او لاړو. لږې ورځې تيريدې، بادشاه سلامت بيمار شو، ټول ملک کښې خبر خور شو، يوه ورځ دربان د بادشاه سلامت په خدمت کښې عرض اوکړو: عالي جاه! ستاسو د بيمارئ خبر ايران ته هم رسيدلے دے، د ايران بادشاه ستاسو د علاج د پاره يو طبيب راليږلے دے، کوم چې بهر په دروازه کښې دے، که حکم وي چې هغه په خدمت کښې حاضر کړم. بادشاه سلامت طبيب ته د دننه راتللو اجازت ورکړو، په درنګ ساعت کښې يو طبيب صاحب دربار ته راغلو، غټه شان چُغه ئې اچولې ده، په سر باندې ئې غټ دستار تړلے دے، وروستو وروستو ورپسې د غلامانو يو قطار دے، کومو چې په سرونو باندې د دوايانو بکسې کيښودې دي. طبيب صاحب د بادشاه په خدمت کښې سلام عرض کړو او په ادب ئې ورله لاسونه ښکل کړل نو بادشاه مُسکے شو او اوئې فرمائيل: ما ته اوپيژندلې، تۀ طبيب نه ئې، هغه بهروپيا [شکل بدلونکے کَس] ئې. په دې خبره بهروپيا ډير شرمنده شو او د بيا کوشش کولو ئې اووئيل او لاړو.

څه ورځې تيرې شوې د وړوکي اختر ورځ راغله، د اختر د لـمونځ نه پس دربار اولګولے شو، بادشاه سلامت په تخت باندې تشريف کيښودو، د ګير چاپيره ملکونو نه راغلې تحفې د بادشاه سلامت په خدمت کښې وړاندې کيدلې، په دې وخت کښې يو کس را وړاندې شو، عرض ئې اوکړو: عالي جاه! زه د فلانکي مُلک استازے يم، زمونږه بادشاه سلامت ستاسو د پاره يوه نايابه هيرا په تحفه کښې راليږلې ده، دا ئې چې اووئيل نو هغه د تحفې د ډبې نه سر لرې کړو او [تُحفه ئې] بادشاه سلامت ته ئې وړاندې کړ. بادشاه اورنګ زيب رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه بيا مسکے شو او اوئې فرمائيل: په دې ځل هم ما تۀ اوپيژندلې، تۀ هم هغه بهروپيا [شکل بدلوونکے] ئې. هغه بيا ډير شرمنده شو، او په زړه