ده؟ کيدے شي چې مونږ ډيرو ته جواب په آو کښې ميلاو شي چې آو! هم داسې ده، د سختې او پريشانئ په وخت زمونږ په زړه کښې د ټولو نه وړومبے خيال د دُنيا د ظاهري اسبابو راځي. دا هم اګرچه ګناه نه ده، البته د يو مسلمان شان دا دے چې هغه کله د پريشانئ سره مخ شي، د سختې سره مخ شي، بيمار شي، څه مسئله ورته راپيښه شي يا خوشحالي ورته نصيب شي، په هر حال کښې هغه ته د ټولو نه وړومبے خيال د خپل رَبّ تعالٰى راتلل پکار دي، د ټولو ظاهري اسبابو اهميت په خپل ځائے، چې څوک بيمار شي نو دوائي هم کول پکار ده، چې په چا سخته راشي نو د وروڼو، دوستانو وغيره نه مرسته غوښتل هم په خپل ځائے صحيح ده خو دا ټول د دويمې درجې څيزونه دي، د يو مسلمان د خپل رَبِّ کريم سره داسې مينه پکار ده چې څه هم اوشي، چې هر څنګه حالت وي، چې هر څومره سخته وي، چې د هغه په زړه کښې وړومبے خيال د الله پاک راشي.

کافِر د حضور صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د اخلاقو په ليدلو سره مسلمان شو

      په 3 هجرئ د غزوۀ غطفان موقع وه، خوږ آقا، مکي مدني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم سره صحابۀ کرام عَليهمُ الرّضوَان په سفر وو، په يو ځائے کښې ئې دمه اوکړه، صحابۀ کرام عَليهمُ الرّضوَان په څه فاصله باندې [دمې دپاره] حصار شول او خوږ آقا، مکي مدني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم يواځې د يوې وَنې لاندې تشريف فرما شو، کافرانو به هر وخت محبوبِ خُدا، سردارِ انبيا صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ته د نقصان رسولو ناپاکه منصوبې جوړولې، په هغوئي کښې يو کافِر ناڅاپه د چرته نه راغے، توره ئې د نيام نه راويستې وه، د بجلئ په شان ئې توره ځلوله او د خوږ نبي، رسولِ هاشمي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم خوا ته رانزدې شو او په غرور او تکبر کښې ئې اووئيل: مُحَمَّده صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم! اووايه! اوس به تاسو زما نه څوک بچ کوي؟ محبوبِ رحمان، د دواړو جهانونو سلطان صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ډير په اطمينان سره