که چرې مونږه د خپلو عزيزانو، خپلوانو سره د ميلاويدو په وخت د ښو ښو نيتونو عادت جوړ کړو، مثلاً مونږه نيت اوکړو چې د الله پاک د رضا حاصلولو او د ثواب ګټلو د پاره به صِله رِحمي کووم، که چرې د هغه د اړخ نه تکليف را اورسي نو د صبر کولو په ذريعه به صله رحمي جاري ساتم.

      تاسو پخپله غور اوکړئ: که چرې مونږه د خپلو وروڼو، خپلوانو وغيره سره د ميلاويدو په وخت دا نيت اوکړو، يعنې شروع نه د نيکئ او د الله پاک د رضا حاصلولو ذهن جوړ کړو نو آيا بيا به زمونږ ضمير دا غواړي چې مونږه د هغه په باره کښې څه منفي سوچ اوساتو، يا ورسره جګړه اوکړو، يا هغه سره په زړه کښې بُغض او حسد اوساتو، نه...! يقيناً زمونږه ضمير به دا نه غواړي.

معلومه شوه چې که چرې مونږه د ښو نيتونو عادت جوړ کړو نو د دې په برکت سره به مونږه د حسد، سوزيدو، بُغض، شُماتت [يعنې د چا په نقصان باندې د خوشحالئ ښکاره کولو]، د فضولو غمونو او پريشانو نه تر ډيره حده پورې بچ اوسو، د جنګ جګړو نه به مو هم اِنْ شَآءَ اللہُ الْکَرِیم! حفاظت کيږي او نتيجةً معاشره به د امن او سلامتيا والا معاشره جوړه شي.

(2): نعمت د زحمت جوړيدو نه بچ شي

      مونږ ته په دې دُنيا کښې ډيرې فائدے او کاميابئ ميلاويږي خو دا ضروري نه ده چې په سترګو ښه ښکاريدونکے هر څيز دې نعمت وي، ځکه چې دنيائي کاميابي، مال، دولت، صحت، عهده او منصب کله زحمت هُم جوړ شي. اوګورئ! فرعون بادشاه وو، آيا دا بادشاهي د هغه په حق کښې نعمت وو؟ نه...! قارُون ډير زيات مالداره وو، څومره مال چې د هغه سره وو، کيدے شي چې د هغه همره مال نن سبا په دُنيا کښې د چا سره هم نه وي خو آيا دا مال او دولت د هغه په حق کښې نعمت وو؟ نه...! بلکه دا د هغه په حق