آثار وو، سَيِّد صاحب ډير په خوشحالئ اووئيل چې په ما باندې 7 لاکهه روپئ قرض وې، اَلْـحَمْـدُ لـِلّٰـه! اوس صِرف يو نيم لاکھ پاتې دي۔

دا قرض څنګه خلاص شو؟ د دې په تفصيل بيانولو کښې ئې اوفرمائيل: داسې اوشول چې ما آبِ کوثَر اولوستلو، په دې کښې چې مې د درودِ پاک فضيلتونه اولوستل نو شوق مې پيدا شو او ما ښه په مينه او شوق باندې ډير زيات درودِ پاک لوستل شروع کړل۔ ديخوا هغه خلق د چا نه چې ما قرض اخستے وو، هغوئي زه تنګولم، يوه ورځ ما درودِ پاک اولوستلو او د دُعا د پاره کښيناستم، څنګه چې مې د الله پاک په دربار کښې لاس اوچت کړل، د پريشانئ په وجه باندې زما زړه راډک شو، ما په ژړا ژړا د الله پاک په بارګاه کښې دُعا اوکړه۔

اَلْـحَمْـدُ لـِلّٰـه! د درودِ پاک برکت داسې ظاهر شو چې ما يوه ورځ ايمان تازه کوونکے خوب اوليدلو، په خوب کښې څه ګورم چې زه چرته روان يم او يو کَس د سوري پشان زما سره سم روان دے، مزل مې کولو چې يو ځائے ته اورسيدم، ډير فراخه او ښکلے ځائے وو، هلته يو ډير ښائسته، نوراني مخ والا کَس تشريف فرما وو، مخې ته ئې قرآنِ پاک پرانستے پروت وو او هغوئي د قرآنِ مجيد تلاوت کولو۔

څنګه چې زه هلته اورسيدم نو هغه بزرګ سترګې مبارکې راوچتې کړې او ډير د مهربانئ په نظر ئې اوکتل او بيا ئې تلاوت شروع کړو۔

هغه کَس کوم چې زما سره د سوري پشان يو ځائے وو، ما د هغه نه پوښتنه اوکړه: دا بزرګ څوک دے؟ هغه اووئيل: سَيِّد صاحب! دا هغه حبيبِ خُدا صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم دے په