د آسمانونو او جنّت کُنجي

مشهور ولئ کامِل حضرت بايزيد بَسطامي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه يو ځل په سفر کښې وو، هغوئي ته غيبي آواز راغلے: اے بايزيد! سَمعان نومې ښار ته د کافِرانو د عبادت ځائے ته لاړ شه، د هغه ځائے د کافِرانو سره د هغوئي د اختر په اجتماع کښې شرکت اوکړه! حضرت بايزيد رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي: ما چې دا آواز واوريدو نو اَعُوْذُ بِاللہ مې اولوستله، د الله پاک نه مې پناه اوغوښته او هغه طرف ته مې پام اونکړو خو د شپې چې کله اوده شوم نو په خوب کښې بيا هغه آواز راغلے، ما چې کله دا آواز واوريدو نو په لړزيدو او رَپيدو سره راپاڅيدم، اوس مې لا د دې آواز په باره کښې سوچ کولو چې په ويخه زما بيا هغه آواز په غوږو شو: اے بايزيده! تا ته د ويريدو ضرورت نشته، ستا نوم د فرمانبرداره بنده ګانو په لسټ کښې دے، تۀ د کافِرانو والا جامې واغونده او د کافِرانو په اجتماع کښې شريک شه! په دې کښې يو راز دے۔

حضرت بايزيد بَسطامي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه اوس پوهه شوے وو چې دا آواز د شيطان له خوا نه دے بلکې د رحمان له خوا دے، نو هم دا رنګه هغوئي سحر وختي پاڅيدل د کافِرانو په شان جامې ئې واغوستې او سَمعان نومې ښار ته د کافِرانو د عبادت ځائے ته اورسيدلو، هلته هٰغه وخت ډير زيات کافِران راجمع شوي وو او د خپل د ټولو نه د لوئي عالِم انتظار ئې کولو۔ په لږ وخت کښې د هغوئي لوئي عالِم را اورسيدو، ټول د هغه نه راچاپيره شول، هغه لوئي عالِم ته تقرير کول وو، ټولو غوږونه کيښودل (يعنې ټول د خپل لوئي عالِم طرف ته غوږ شول) خو دا څه، هغه لوئي عالِم په لړزيدو شو، د هغه ښپې ړچيدلې، لکه د هغه خُله چې بنده کړے شوې وي۔ د هغه دا حالت ئې چې اوليدو نو خلقو اووئيل: اے سرداره! تاسو