Book Name:Surah Al Maun
کولو په ځائے، اُلټا د هغه په مال قبضه واچوله. يوه ورځ هغه يتيم ماشوم بربنډ بدن د ده خوا له راغے او خپل مال ئې اوغوښتو، په دې باندې ابو جهل بدبخته هغه يتيم له ديکې ورکړې او بهر ئې اوويستلو.
په دې باندې د قريشو نورو سردارانو هغه يتيم ته اووئيل: ته د مُحَمَّد ( صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ) خوا له لاړ شه! هغه به ستا مدد اوکړي. د قريشو سردارانو دا خبره د خندا په طور کړې وه، د هغوئي مقصد وو چې دا يتيم ماشوم به د مُحَمَّد ( صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ) نه مدد اوغواړي، هغه به د ده مدد اونکړے شي. خو هغوئي ته څه پته وه...!! چې هغه د رَبِّ کائنات محبوب دے، که هغوئي د بڼو لږه شان اشاره هم اوکړي نو دُنيا د يو خوا نه بل خوا ته کيدے شي.
غم و رَنْج و اَلَم اور سب بلاؤں کا مداوا ہو اگر وہ گیسوؤں والا مرا دِلدار ہو جائے
اشارہ پائے تو ڈوبا ہوا سورج برآمد ہو اٹھے انگلی تو مہ دو بلکہ دو دو چار ہو جائے[1]
د چا په اشاره چې پريوتے لمَر را واپس شي، چې ګوته اوچته کړي نو سپوږمئ دوه ټكړے شي، آيا د هغوئي په غوښتلو به د يو يتيم ماشوم غم لرې نشي خو کافِر ته د الله پاک د حبيب مقام څه معلوم دے...!!
خير! هغه يتيم ماشوم د دواڼو جهانونو د سردار، مکي مدني سرکار صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم په خدمت کښې حاضر شو او خپل فرياد ئې اوکړو. خوږ آقا، مکي مدني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم هغه ماشوم د ځان سره کړو او فوراً ئې د ابو جهل کور ته تشريف يوړلو. د قريشو د سردارانو خو دا سوچ وو چې ابو جهل به غرور ښکاره کړي، مَعَاذَ الله! د الله پاک د رسول صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم سره به د ګستاخئ رويه خپله کړي خو دا څه اوشو...!! ابو جهل چې څنګه سرکارِ عالي