Book Name:Israaf Kay Deeni o Dunyawi Nuqsanat
په دُنيائي لحاظ سره د اِسراف يو غټ نقصان دا دے چې د اِسراف په وجه نعمت ځي او لاس تنګي راځي، په حديثِ پاک کښې دي: د رسولانو سالار، د نبيانو تاجدار صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم اوفرمائيل: مَنِ اقْتَصَدَ اَغْنَاہُ اللّٰہُ، وَمَنْ بَذَّرَ اَفْقَرَہُ اللّٰہُ يعنې کوم کَس چې (په خرچو کښې) درميانه لاره اختياروي، الله پاک هغه مالداره کوي او څوک چې فضول (يا بے ځايه) خرچ كوي، الله پاک په هغه غريبي راولي.[1]
اُمُّ المُؤمِنِين حضرت عائشه صديقه رَضِىَ اللهُ عَـنْها فرمائي: يو ځل د دواړو جهانونو سردار صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم کور مبارک ته تشريف راوړلو نو (په زمکه باندې ئې) د ډوډئ پوټے غورځيدلے اوليدلو، هغوئي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم هغه را اوچت کړو، صفا ئې کړو او د خوړلو سره ئې ارشاد اوفرمائيلو: اے عائشه! په ښه طريقه د څيز احترام کوه چې دا څيز (يعنې ډوډئ) چې د کوم قوم نه تَلې ده نو بيرته نه ده راغلې.[2]
شيخِ طريقت، اميرِ اهلسُنت دَامَتْ بَرَکَاتُہُمُ الْعَالِیَه فرمائي: نن سبا هر يو [کَس] د بے برکتئ او لاس تنګئ فرياد کوي. څه پته لګي چې د ډوډئ د احترام نه کولو په وجه دا سزا وي. كيدے شي که څوک مسلمان داسې وي، کوم چې ډوډئ نه ضائع کوي. هر ځائے د خوراک د سپکاوي زړه سوَزَوونکې نظارې دي، که د واده د طعام اِهتمام وي او که د بزرګانِ دِين رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْهِم د نياز تبرکات. ډير زيات افسوس! * په دسترخوانونو او دَرو