ښځې ئې چغې کړې او اوئې وئيل: اوګوره ستا د کنجوسئ نتيجه...!! کټوئ د وينې نه ډکه پرته ده.

د کټوئ داسې په وينه کښې بدليدل لکه چې د قُدرت يو خبردارے وو، کوم چې حضرت حبيب عجمي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه سنجيده واخستلو او فوراً ئې د ټولو ګناهونو پريښودو پَخه اراده اوکړه، اوس حضرت حبيب عجمي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د کور نه بهر اووتلو، په کوڅه تيريدلو چې هلته ماشومانو لوبے کولې او يو بَل ته ئې وئيل: لرې شئ! حبيب سُود خور راروان دے، که چرې د ده د قدمونو ګرد په مونږه راپريوتو نو مونږه به هم بدبخته شو.

دا دويم چوټ وو، اوس خو د حضرت حبيب عجمي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه زړه بالکل ويلي شو، هغوئي فوراً د حضرت امام حسن بصري رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په خدمت کښې حاضر شول او د ټولو ګناهونو نه ئې رښتينې توبه اوکړه.

د توبے نه پس هغوئي بيرته خپل کور ته راتلل چې اوئې کتل، هغه ماشومانو په کوڅه کښې لوبے کولې، اوس هغه ماشومانو هغوئي اوليدل نو يو بَل ته ئې اووئيل: اوس حبيب توبه کړې ده او راروان دے، لرې شئ، که چرې زمونږ د قدمونو ګرد په هغه پريوتو نو مونږ به ګنهګار شو.

حضرت حبيب عجمي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه چې کله د ماشومانو خبره واوريدله نو ځان سره اوګڼيدو او د الله کريم په بارګاه کښې ئې عرض اوکړو: واه مالِکه! ستا قدرت هم عجيبه دے، هم نن ما توبه کړله او هم نن تا زما د نيک نامئ اعلان هم اوکړو.

د دې نه پس حضرت حبيب عجمي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د ټولو حقونه ادا کړل، د چا سره چې ئې د