Book Name:Behtreen Khatakar Kon
پته اولګيده چې عزّت بيا ميلاؤيږي، شرط صرف يو دے: چې انسان لاره صحيح اختيار کړي. د اوليائے کرامو سيرت راواخلئ او اوئې ګورئ! په زرګونو اوليائے کرام دي کوم چې د توبے نه مخکښې په ګناهونو کښې مشغول وو، په معاشره کښې هغوئي ته په بد نظر کتلے شو، خلقو به د هغوئي نه نفرت کولو خو څنګه چې هغوئي توبه کړه، د نيکې لارې مسافر جوړ شول، په عبادت او رياضت کښې مصروف شول نو هغه خلقو کومو چې به مخکښې نفرت کولو، د هغوئي د استعمال شوؤ څيزونو نه به ئې برکت اخستلو * حضرت فضيل بن عياض رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه : د توبے نه مخکښې ډاکو وو، دا څه قيصه نه ده، واقعي حقيقت دے چې د شپې به ماشوم نه اوده کيدو نو ميندو به وئيل: ځويه! اوده شه! ګنې فضيل ډاکو به راشي.[1] په کومه لار چې به هغوئي وو، خلق به د ويرې نه په هغه لاره نه تلل خو کله چې هغوئي توبه کړه، د چا مال چې ئې لوټ کړے وو، بيرته ئې ورکړو، ټول حقونه ئې ادا کړل، د الله پاک په عبادت کښې، په نيک کارونو کښې مصروف شو نو هم دغه حضرت فضيل بن عياض رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه وو چې د وخت بادشاه د هغوئي په دروازه ولاړ وو او ډير په عاجزئ ئې عرض کولو: عالي جاه! يو ځل د ملاقات وخت عطا کړئ! [2]
* هم داسې حضرت بِشر حافِي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه : د توبے نه مخکښې شرابي وو، ماشوم ماشوم به هغوئي ته شرابي وئيلو، د هغوئي د ميلاويدو صرف يو ځائے وو او هغه وو: شراب خانه. مونږ ته پته ده چې شرابيانو، نشيانو ته نن صبا زمونږه په معاشره کښې څومره عزّت ورکولے شي...! نو په هغه دور کښې چې کله نيکي غالبه وه، هغه وخت به شرابيانو ته په کومو سترګو کتلے کيدل خو د الله کريم د رحمت نه زار شم! حضرت بِشر حافِي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه توبه کړه، د نيکې لارې مسافر شو نو رَبِّ کائنات ورله داسې عزّت ورکړو چې په کومه