Book Name:2 Khatarnak Bhediya
سرکارِ عالي وقار، د مکې مدينې تاجدار صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم اوفرمائيل:
مَا ذِئْبَانِ ضَارِبَانِ تَاْتِیَا فِیْ غَنَمٍ غَابَ رِعَاءُھَا بِاَفْسَدَ لِلنَّاسِ مِنْ حُبِّ الشَرْفِ وَالْمَالِ لِدِیْنِ الْمُؤْمِنِ[1]
د دې حديثِ پاک خلاصه دا ده چې مثال طور د چيلو (بيزو) يوه رَمَه ده، د هغې ساتونکے يا ګَډبه (شپونکے) چرته تلے دے، چيلئ بالکل يواځې دي، بے وسه او بے اَسرې دي، په داسې حالت کښې دوه شرمخان کوم چې اوږي هم وي، هغوئي سخت اوږي شوي وي، هغه که چرې د دې چيلو په رَمَه حمله اوکړي نو څومره تباهي به کوي؟ په خوراک خو کيدے شي چې يو شرمخ يوه چيلئ اوخوري خو د چيلو ساتونکے نشته، شرمخانو ته هيڅ خطره نشته، هغوئي به بے د څه ويرې په چيلو باندې حمله کوي، پته نه لګي چې څومره چيلئ به زخمي کړي او پته نه لګي چې څومره چيلئ به مړې کړي.
غرض دا چې اوږي شرمخان چې به د چيلو رَمې ته څومره نقصان رسوي، څومره تباهي به کوي، مال او ځان (يعني د شرف و عزت) محبت هغه خطرناک شرمخان دي، کوم چې د هغه اوږو ليوانو نه هم زيات د انسان په دين کښې تباهي راولي.
اَللهُ اکبر! خوږو او محترمو اسلامي ورونړو! غور اوکړئ! زمونږه کريم آقا، رحيم آقا، مکې مدنې مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم څومره زبردست مثال راکولو