Book Name:2 Khatarnak Bhediya
لَا تَتَّخِذُواالضَّیْعَةَ فَتَرْغَبُوا فِى الدُّنْیَا يعني (اے خلقو...!!) جائيداد مه جوړوئ! ګنې بيا به د دُنيا شئ.[1]
په حديثِ پاک کښې دي: يو ځل يو کَس په بارګاهِ رسالت کښې حاضِر شو، عرض ئې اوکړو: يَا رسولَ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم په ما باندې څه شوي دي چې زه مرګ نه خوښووم (يعني زما زړه دُنيا طرف ته مائل دے، زه په خپل زړه کښې آخِرت طرف ته مائل كيدل کم بياموم او مرګ کوم چې جنّت ته د رسيدلو لاره ده، زما دا مرګ خوښ نه دے). سرکارِ عالي وقار، مکي مدني تاجدار صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم اوفرمائيل: آيا ستا سره مال شته؟ عرض ئې اوکړو: آؤ جي! اوئې فرمائيل: خپل مال (د آخِرت د پاره صدقه او خيرات کړه او) وړاندې ئې اوليږه! ځکه چې د انسان زړه د خپل مال سره وي، که چرې دا خپل مال وړاندې اوليږي (يعني صدقه او خيرات ئې کړي) نو د هغه (مال) سره ميلاويدل غواړي او که چرې مال وروستو پريږدي نو د هغه (مال) سره وروستو پاتې کيدل غواړي.[2]
ہمارے دل سے نکل جائے اُلفتِ دُنیا دے دل میں عشقِ مُحَمَّد مرے رچا یا ربّ![3]