د قيامت يو دردونکې نظاره

اے عاشقانِ رَسُول! مونږ خو دنيا ته راغلو خو اوس به خلاصے څنګه حاصليږي؟ لږ سوچ خو اوکړئ! هغه ورځ به څومره د ويرې والا ورځ وي، کله چې به حضرت اسرافيل عَلَیْهِ السَّلَام شپيلئ ووهي، د شپيلئ خطرناک آواز اوريدو سره به ټول مړي د قبرونو نه راپاڅي، ټول به په ژړا ژړا د حشر په ميدان کښې جمع کړے شي، دا زمکه به د اوسپنې په زمکه باندې بدله کړے شي، لمر به د پاؤ باندې يو ميل نه اور وروي، دوزخ به راوستے شي، د هغه په شا به د ويښته نه نرے، د تورې نه تيره، په تيرو کښې ډوب پُل صِراط کيښودے شي، د قهر سره به مخامخ کيدل وي، خلق به په خوَلو کښې ډوب وي، قَهّار رَبّ جَلَّ جَلَالُه به په دغه ورځ داسې غضب فرمائي چې داسې غضب هغه چرې هم نه دے فرمائيلے، ډيره موده به په دغه حال کښې تيره شي، بيا به چرته وروستو حساب کتاب شروع شي۔

اوس لږ په دې سوچ اوکړئ! په دې حالت کښې به مونږ ته غږ کولے شي چې: اے فلانکي بن فلانکيه! د رَبّ په حضور کښې حاضِر شه۔۔۔!! آه! په دې غضبانکه غږ به مونږ ښکته کيږو، ويريږو، مخونه به پټوو خو آه! په دې ورځ څوک دے چې پټ به شي۔۔۔؟ فرښتې به مو په زوره د جبّار او قَهّار رَبّ جَلَّ جَلَالُه حُضور کښې وړاندې کوي، آه! ډير ځل آه! په داسې خطرناکه نظاره کښې به مونږ د خپل يو يو عمل حساب څنګه ورکوو؟ زمونږ عمل نامه به زمونږه په لاسونو کښې راکړے شي، زمونږ د وړوکي نه هر