دِل کہ تِیمار ہمارا کرتا          آپ بِیمار ہے کیا ہونا ہے

تیرے بِیمار کو میرے عیسیٰ       غش  لگاتار  ہے  کیا  ہونا  ہے^([1])

وضاحت: دِل اسان جي تيماداري ڪيئن ڪري هوءَ ته پاڻ بيمار آهي، اي منهنجي خبر وٺڻ وارا! منهنجي دل جي خبر وٺ  جو ان کي مسلسل دورا پئجي رهيا آهن، اوهان کان سواءِ  منهنجو ڪو سارسنڀار لهڻ وارو ناهي۔

نيڪي ۽ گُنَاھ جي انوکي سڃاڻپ

هڪ صحابيء رسول آهن: حضرت وابصه  رَضِىَ اللهُ عَنۡه ۔ وڏا پرهيزگار ۽ خوفِ خُدا وارا هئا، سبب اَڪثَر خوفِ خُدا روئيندا رهندا هئا۔ فرمائن ٿا: هڪ ڀيري مون سوچيو ته رسولِ اڪرم، نورِ مُجَسَّم صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ کان نيڪي ۽ گُنَاھ بابت سوال ڪيان، لهٰذا دِل ۾ هي ارادو کڻي بارگاھ رسالت ۾ حاضِر ٿيس۔ سرڪارِ عالي، وقار، مڪي مدني تاجدار صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ مون کي ڏسي فرمايو: اُدْنُ يَا وَابِصَةُ! اي وابصه ويجھو اچ! مان قريب ٿيس، ايستائين جو منهنجا گوڏا سرورِ عالَم، نورِ مُجَسَّم صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ جي مبارڪ گوڏن سان ملي ويا۔ هاڻي غيبن جي خبر رکڻ وارا نبي، رسولِ هاشمي صَلَّى اللّٰهُ عَلَيۡهِ واٰلِهٖ وَسَلَّمَ فرمايو: وابِصَه!