د درياب بند تړي خو هغه نيک بنده د هغې اُلټا اوکړل، د درياب د بند تړلو په ځائے ئې، چې کوم باقي پاتې (بند) وو، د هغې په راماتولو ئې هم لاس پورې کړو، دې ليدو سره خلق ډير خفه شول او واپس لاړل۔ اوس د خلقو سره بله لار نه وه، ټول په ويره کښې وو، د سيلاب نه د بچ کيدو د پاره ئې بال بچ د ځان سره روان کړو او د کورونو چهتونو ته اوختل، د ډير وخت تيريدو نه پس هغوئي اوليدل، د درياب اوبه کومې چې د کلي په لور راوانې وې، اودريدې او هغه نيک بزرګ په اوګه بيلچه ايښودې وه او واپس ئې تشريف راوړلو۔ ټول ډير حيران وو چې څه قيصه ده؟ د چهتونو نه راکوز شول او زر زر د نيک بزرګ په خدمت کښې حاضر شول، پوښتنه ئې اوکړه: جناب! څه قيصه ده؟ سيلاب څنګه اودريدو؟ اوئې فرمائيل: ما باقي پاتې بند راماتولو، چې د غيب نه آواز راغلے: اے بنده! ولې ئې ماتوې؟ ما عرض اوکړو: يقيناً دا بند د الله پاک په خوښه مات شوے دے، چې د الله پاک خوښه دا ده چې د درياب اوبه د کلي په لور لاړې شي نو زه په دې رضا يم او د اوبو لاره پرانيزم۔ آواز راغلے: اے بنده! چې ته زما په رضا، رضا ئې نو لاړ شه! زه ستا رضا پوره کووم۔ بس په دې وجه سيلاب اودريدو۔   

سُبْحٰنَ اللہ! معلومه شوه، که چرې مونږ د الله پاک په رضا، رضا شو نو اِنْ شَآءَ اللہُ الْکَرِیم! الله پاک به زمونږ نه رضا شي او چې الله پاک زمونږ نه رضا شي نو اِنْ شَآءَ اللہُ الْکَرِیم! هر څه به مو سم شي۔ الله پاک دې مونږ له د هغه په رضا د رضا کيدو توفيق رانصيب کړي۔  اٰمِین بِجَاہِ خَاتَمِ النَّبِیِّيْن صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم