هر څيز کښې د احسان حکم کړے دے فَاِذَا قَتَلْتُمْ كله چې تاسو وژنئ (مثلاٍ چا جرم اوکړو او هغه له د مرګ سزا ورکول وي) فَاَحْسِنُوا الْقِتْلَةَ نو هغه په احسان او ښيګړې سره وژنئ (يعني په داسې انداز کښې هغه له سزا ورکړئ چې زيات تکليف ورته نه وي مثلاً د هغه غوږونه مه کټ کوئ! هغه په اور کښې مه سيزئ! بلکه په داسې انداز کښې ئې وژنئ چې هغه ته کم تکليف اورسي) رحمتِ عالَم، نورِ مُجَسَّم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم نور اوفرمائيل: وَ اِذَا ذَبَحْتُمْ فَاَحْسِنُوا الذِّبْحَ او چې کله تاسو حلالوئ [يعني څاروے ذبح كوئ] نو په هغې کښې هم د احسان او ښيګړې خيال ساتئ! وَ لْيُحِدَّ اَحَدُكُمْ شَفْرَتَهٗ وَلْيُرِحْ ذَبِيحَتَهٗ پکار ده چې چاړه تيره کړئ! او خپل ذبيحه (يعني څاروي) ته راحت اورسوئ! ^[1]

د ټولو مخلوقاتو په حق کښې د رحمدِلئ بيان

خوږو او محترمو اسلامي ورونړو! دا يو ښائسته حديث شريف دے، په دې کښې زمونږ خوږ آقا، مکي مدني مصطفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم په شروع کښې يو اُصُول بيان کړو چې بيشکه الله پاک د هر څيز سره د احسان کولو حکم کړے دے. چې هغه هر يو څيز وي، انسان وي، ځناور وي، ميوه دانه، ونه وغيره وي، د هغوئي سره په ښه طريقه سلوك كول، د هر يو سره د هغه د مناسب حال اِحسان والا معامله کول لازمي ده.