ويښيږم) * د ورځې په وړومبئ حِصّه كښې اُوده كيدل او د ماښام او ماسخُتن تر مينځه اُوده كيدل مكروه دي.* د غرمه قيلوله كول (يعني څه ساعت څملاستل) مُسْتَحَب دي. * په اُوده كيدو كښې مُسْتَحَب دا دي چه په طهارت [يعني اوداسه] كښې اُوده شي او څه ساعت په ښئ ډډه ښې لاس د مخ نه لاندې كيږدي او مخ په قبله اُوده شي او بيا د هغې نه پس په ګڅه ډډه. * د اُوده كيدو په وخت كښې په قبر كښې اُوده كيدل يادول پكار دي چه هلته به يواځې اُوده كيدل وي، سِوا د خپلو اعمالو نه به ورسره هيڅ څوك نه وي. * د اُوده كيدو په وخت كښې د الله پاك په ياد كښې مشغوليدل پكار دي، تَهلِيل و تسبِيح او تَحمِيد دِ لوَلي (يعني د لَآ اِلٰهَ اِلَّا اللهُ، سُبْحٰنَ اللهِ  او اَلْحَمْدُ لِلّٰه وظيفه دِ كوي) تر دې چه اُوده شي ځكه چه په څه حالت انسان اُوده كيږي په هُم هغې راپاڅي او په څه حالت چه مړ شي د قيامت په ورځ به په هُم هغې را پاڅي. * چه رابيدار شئ نو دا دُعا اولولئ: اَلْحَمْدُ  لِلّٰہِ  الَّذِیْۤ  اَحْیَانَا بَعْدَ مَاۤ  اَ مَاتَنَا وَ  اِلَیْہِ  النُّشُوْرُ تَرجَمَه: ټول ثناء صِفَت الله تعالٰى لره دي چا چه مونږه د مړه كولو نه پس ژوندي كړلو او هُم د هغه په طرف بيرته ګرځيدل دي. * چه كله د هلك او جينئ عمر لس كاله شي نو هغوئي جُدا جُدا اُوده كول پكار دي بلكه د دومره عمر هلك دِ د دومره غټو (يعني د خپلو همزولو) هلكانو يا (د ځان نه غټو يعني) سړو سره هُم نه