ئې اوكړو: اے اِبنِ عبَّاس! نافرمانه د الله پاك په بارګاه كښې څنګه ذِليله دے! او د الله پاك په اطاعت كښې تادي كوونكے څومره ښه دے! اے اِبنِ عبَّاس! ګنهګار خلق د الله پاك د قُرب نه څومره غافِله دي....!! هغه كس دا خبرې اوكړې او لاړو. خلقو عرض اوكړو: محترمه! دا كس د كفنونو غل دے، د فِكر آخرت په خبرو كولو باندې دا خپله ګناه پټوي، چې كله شپه شي، نو مقبرے ته ځي او كفن غلا كوي، حضرت عبدُالله بِن عبَّاس رَضِیَ اللهُ عَنْهُما اوفرمائيل: داسې نه شي كيدے (يعني يو د كفنونو غل داسې خبرې نه شي كولے)، تر څو پورې چې ما په خپلو سترګو په كفن غلا كولو نه وي ليدلے، زه دا يقين نه شم كولے. خلقو عرض اوكړو: صحيح ده، كه تاسو داسې غواړئ نو مونږه به ئې تاسو ته اوښائيو. چې شپه شوه، هغه كس چا ته چې به خلقو د كفنونو غل وئيلو، هغه د خپل كور نه را اووتلو، لالټين ئې په لاس كښې وو او مقبرے طرف ته روان شو، خلقو حضرت عبدُالله بِن عبَّاس رَضِیَ اللهُ عَنْهُما د ځان سره كړو او په هغه پسې شاته روان شو، هغه كس مقبرے ته اورسيدو او مقبرے والؤ ته ئې داسې سلام اوكړو: اے تنګ قبرونو والؤ! په تاسو دِ سلام وي، اے د چينجو خوراك جوړيدونكو! اے په مصيبتونو كښې نښتو مړو! په تاسو دِ سلام وي. بيا ئې اووئيل: اے مقبرے والؤ! ستاسو سفر څومره اوګږد دے! ستاسو لاره څومره خطرناكه ده! كاش چې ما ته پته وے چې تاسو په كوم حال كښې ئې؟ په خپل دُنياوي ژوند باندې پښيمانه ئې او که د الله پاك په بارګاه كښې حاضريدو باندې خوشحاله ئې؟ تاسو زمونږ نه مخكښې رسيدلي ئې او مونږه ستاسو خوا ته د درتللو په اِنتِظار يو، چرته چې تاسو پراته ئې، زمونږه به هم دغلته اوسيدل وي، الله پاك دِ په تاسو بركتونه نازِل كړي! چې كله مونږه قبرونو ته اورسيږو نو كاش چې په مونږه رحم اوكړے شي.