Book Name:Imam Shafi Ke Ala Ausaf
توجه او د ژبې د حركت ضرورت دے، د ژبې خوزولو نه بغير په زړه كښې هُم دُعا غوښتے شئ.
خو دا ليدلے كيږي چې زمونږه خلق د دُعا په مُعامَله كښې د سستئ نه كار اخلي، * اوس په خپل حق كښې هُم دُعا غوښتونكي ډىر كم دي، څوک چې لمُونځونه كوي، دِيني ذِهن لري، صرف هغوئي عام طور دُعا طرف ته توجه كوي، * ګنې ډىر خلق داسې دي چې مشكلات ورته پيښ شي، په پريشانئ كښې اخته شي، بيمار شي، قرض دار شي نو نور اسباب ګوري خو دُعا نه غواړي، حالانكه په حديثِ پاك كښې دُعا ته د مُومِن وسله وئيلے شوې ده.[1] * بيا چې كوم خلق دُعا غواړي، په هغوئي كښې هُم ډير خلق داسې دي چې خپل ځان ته دُعا کوي خو د نورو مسلمانانو د پاره دُعا نه کوي. مونږ له پكار دي چې مونږه د خپل ځان د پاره هم ډيرې ډيرې دُعا ګانې اوکړو او نور خلق هم په خپلو دعاګانو کښې لازمي يادوو، اِنْ شَآءَ اللّٰہُ الْکَرِیْم!د دې به بے شميره بركتونه به رانصيب شي.
د نورو خلقو د پاره د دُعا کولو ثواب
د اعلٰـى حضرت رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه والِدِ محترم حضرت مولانا نقـي علي خان رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د دُعا آداب بيانوي، فرمائي: بنده چې كله د خپل ځان د پاره دُعا غواړي نو په هغې کښې دِ ټول اهلِ اسلام شريك كوي (يعني د ټولو مسلمانانو نارينؤ او زنانؤ د پاره دِ هم دُعا کوي).