صحابۀ كرام عَلَيْهِمُ الرِّضْوان په خپل مينځ كښې ورونړه ورونړه دي

    اے عاشِقانِ رسول! يو ځل د حضرت اَمِيرِ مُعاويه او حضرت مولا علي شيرِ خُدا رَضِىَ اللهُ عَـنْهُما په مينځ كښې څه اختلاف راغلو خو دا اِختلاف څه د دُنياوي لالچ په وجه نه وو، دا خالص په يوه ديني مُعامَله كښې اختلاف وو. بےعقله خلق د دې دواړو جنتـي صحابۀ كرامو رَضِىَ اللهُ عَـنْهُمَا په مينځ كښې ديني اختلاف بنياد جوړوي او د حضرت اَمِيرِ مُعاويه رَضِیَ اللهُ عَنْهُ سخته ګستاخي كوي او بعضې داسې بےعقله خلق هم شته چې حضرت عَلِـىُّ المُرتَضٰى رَضِیَ اللهُ عَنْهُ  ته ردې بدي وائي. په دې تَعَلُّق سره  هميشه دا خبره ياده ساتئ! چې د بُزُرګانو په خبرو بُزُرګان په خپل مينځ کښې ښه پوهيږي، صحابۀ كرام د اُمَّت د ټولو نه د اوچتې درجے خلق دي، بس په مونږه دا حق لازِم دے چې مونږه د ټولو صحابۀ كرامو صرف ادب، ادب او ادب اوكړو۔ پاتې شوه د صحابۀ كرامو بعضې د خپل مينځ او خالص ديني اختلافات نو د هغوئي په مينځ كښې د فيصله كولو حق مونږ ته نشته او نه مونږ ته دا ذمه واري راكړے شوي ده.

    هسې هُم ټول صحابۀ كرام عَلَيْهِمُ الرِّضْوان په خپل مينځ كښې محبت كوونكي او ورونړه ورونړه دي، د هغوئي كله هم د دُنياوي لالچ په وجه په خپل مينځ كښې اختلاف نه دے راغلے. الله پاك په قرآنِ كريم كښې د صحابۀ كرامو عَلَيْهِمُ الرِّضْوان په شان كښې فرمائي: