هغې خلاف دليل هم وركوي يعني کانړے راواخلي او د هغوئي د دروغو خُدائے پرې اُوولي او پړمخ ئې راغوزار کړي ، او دا ثابتوي چې دا د كانړي بُتان هيڅ كله خُدائے نه شي كيدے ، خُدائے سَمِیْع وبَصِیْر (يعنې اوريدونكے او ليدونكے) وي ، دا بُتان نه ويني او نه اوري ، خُدائے پاک كلام كولے شي ، دا بےساه بُتان خبرې نه شي كولے ، خدائے پاك د زړونو په حال هُم خبردار وي ، دې بُتانو ته خپل حال هم نه دے معلوم ، خدائے پاک د بندګانو حاجتونه پورا كوونكے وي ، دا بُتان پخپله د نورو محتاجه دي ، خُدائے پاک حافظ و ناصر [يعنې حفاظت كوونكے او مددګار] وي ، دا بُتان د خپل ځان حفاظت هم نه شي كولے ، دا څنګه خدايان كيدے شي؟ حقيقي خدائے خو هٰغه دے كوم چې اوري ، ويني ، عالِم دے ، قدرت والا دے ، د ټولو جهانونو پالونكے دے ، هغه له نه خوب ورځي او نه پركالي ، رښتينے خُدا خو رَبُّ الْعٰلَمِين دے چې يو شريک نه لري.

د صِدِّيقِ اكبر رَضِیَ الله عَنْهُ اِيمانِ كامِل

     اے عاشقانِ رسول! معلومه شوه چې حضرت صِدِّيقِ اكبر رَضِیَ الله عَنْهُ د ماشوم والي نه مُؤمِن وو. اعلٰى حضرت ، اِمامِ اهلِسُنَّت رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه فرمائي : دوه صحابه (1) يو حضرت ابوبكر صِدِّيق رَضِیَ الله عَنْهُ (2) دويم مولائے كائنات حضرت علي رَضِیَ الله عَنْهُ ، دا دواړه په عالَمِ ارواح كښې چې كله ټولو روحونو د الله پاك د ربّ كيدو اقرار كړے وو ، د هٰغه وخت نه تر دُنيا كښې پيدا كيدو پورې ، دُنيا كښې پيدا كيدو نه تر ځلمي توب پورې ، د ځلمي توب نه تر د نبـي كريم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د اِعلانِ نَبُوَّت پورې ، د نبـي كريم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د اِعلانِ نَبُوَّت نه تر وفاته پورې ، او د وفات نه واخله هميشه هميشه پورې