اسلامي ديني ماحول کښې شامل شو ، هغوئي په کور کښې هُم د نيکئ د دعوت سلسله شروع کړه او ټول ورونړه ئې په ديني کارونو کښې مصروفه کړل خو زما زړه لا په دُنيادارئ کښې مشغول وو ، يوه ورځ ورور زه پوهه کولم نو ما ورته اُووئيل چې زمونږ د کور ټول کسان خو په ديني کارونو کښې مصروفه دي يو نه يو کس خو د دُنياوي کارونو د پاره هم پکار دے ، د دې په جواب کښې زما رورو په ډيره په حوصله سره يوه د حکمت نه ډکه داسې جُمله اُووئيله چې هغې زما په زړه پزبردست اثر اوکړو ، [هغه جُمله دا وه چې] آو! ټول د جَنَّت په لاره روان دي ، يو خو پکښې د جَهنَّم په لاره روان هُم پکار دے.....!! مقصد دا چې د دِين لاره خو د جَنَّت لاره ده ، ټول په ديني کارونو کښې مشغول دي نو يو کس په دُنيادارئ کښې د مشغوله ساتلو دا مطلب دے چې هغه دِ د جَنَّت په لاره نه وي ، بس دا جُمله مې چې څنګه واوريدله نو ذِهن مې جوړ شو ، اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ زه اوس عَطّاري (يعني د اميرِ اَهلِسُنَّت مُرِيد) هُم يم ، د جُمات اِمام هُم يم او د خپل وس مناسب د دين په خدمت کښې هُم مصروف يم.

صَـــلُّـــوْا  عَـــلَـی   الْــحَـــبِــيْــب!                               صَـلَّـی اللهُ   تَعالٰـی عَلـٰی   مُـحَـمَّد

د امام غزالي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه بغداد ته راتلل

      امام غزالي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د اوګږدے مودے پورې د ايران په ښار نيشاپور کښې د اِمامُ الْحرَمَين امام جُوَيني رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه په خدمت کښې تيره کړه او د هغوئي نه ئې عِلمِ دِين زده کولو ، چې کله اِمامُ الْحرَمَين رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه د دُنيا نه سفرت اوکړلو نو امام غزالي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه نيشاپور پريښودلو او بَغداد ته ئې تشريف راوړلو. بغداد هغه وخت د عِلم مرکز وو او د سلجُوق سلطنت دار الحکومت هُم وو ، د هغه دَور وزيرِ اعظم نِظَامُ الْمَلِک  د عِلمِ دِين [او علماء] سره مَحبَّت لرلو ، ځکه به اکثر په شاهي دربار کښې د عُلَمائےِ كرامو ګنړه وه ، عُلَماء به