Book Name:Jannat Ki Sab Say Bari Namat
په جنت كښې څلور دريابُونه دي، يو د اوبو، دويم د شَـودو [يعني پئيو]، دريم د شهدو، څلورم د شرابو، بيا د هغې نه نهرونه وتلي دي او د هر يو [جنتـي] په كور کښي روان دي. هلته نهرونه په زمكه د پاسه بهيږي، د نهرونو يوه غاړه د غمو او بله د ياقوتو ده او د هغه نهرونو زمكه د خالصو مُشكو ده. [1]
د جنتيانو لباس به نه زړيږي، نه به د هغوئي ځواني ختميږي. په جنت كښې خوب نشته ځكه چې خوب يو قِسمه مرګ دے او په جنت كښې مرګ نشته. جنتيان چې كله جنت ته لاړ شي هر يو به د خپلو اعمالو په مقدار مرتبه حاصلوي او د هغه د فضل حد نشته. بيا به هغوئي ته د دُنيا د يوے هفتے د مقدار نه پس اجازت وركړے شي چې د خپل پروردګار دِيدار اوكړئ، عرشِ اِلٰهي به ښكاره شي او الله پاك به د جنت د باغونو نه په يو باغ کښي تَجَلِّـي اوفرمائي او د هغه جنتيانو د پاره به منبرونه اولګولے شي، د نُور منبرونه، د ملغلرو منبرونه، د ياقوت منبرونه، د زَبرجد منبرونه، د سرو زرو منبرونه، د سپينو زرو منبرونه او په جنتيانو كښې د ټولو نه كمې درجے والا به د مُشكو او كافورو په خټانو كښيني او په هغوئي كښې به اَدنٰی يو هُم نه وي، ځکه چې هر يو جنتـي به په خپل ګمان كښې كرسئ والا د خپل ځان نه لوئي نه ګنړي. او د الله پاك ديدار به داسې صفا کيږي لكه لمَر او د څوارلسمې شپې سپوږمئ چې هر يو ئې د خپل خپل ځائے نه ويني، د يو ليدل به د بل د پاره رُكاوَټ نه وي او الله پاك به په هر يو تَجَلِّـي فرمائي، په هغوئي كښې به چا ته اوفرمائي: اے فلانيه د فلاني ځويه! تا ته ياد دي، په كومه ورځ چې تا داسې داسې كړي وو؟ هغه ته به د دُنيا بعضې ګناهونه