الله تعالٰى د خپل محبوب صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم دوه صفتونه دا بيان کړي دي :

وَ یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّبٰتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبٰٓىٕثَ                  (پارہ 9 ، سورۂ اعراف ، آیت 157)

[مَفهُوم] ترجمهٴ كنزُالاِيمان : او پاک څيزونه به د هغوئي د پاره حلال قرار کوي او ګنده څيزونه به پرې حرام کوي۔

      په حديث مبارک کښي دي : [يعني حُضُور صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم پخپله فرمائي] اِنِّی حَرَّمْتُ كُلَّ  مُسْكِرٍ يعني بيشکه نشه راوړونکے هر څيز ما حرام کړے دے۔ [1]

* د حُضُور صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د کوم څيز حلال قرار کول يا حرام قرار کول ، دا خصوصيت صرف د يو څواحکامو د پاره نه وو بلکه د ټولو احکامو د پاره عام وو بلکه زمونږه آقا و مَولا مُحَمَّدِ عَـرَبِـي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ته الله پاک تر دې پورې اختيار ورکړے وو چې تاسو څه حُکم غواړئ ، د چا د پاره ئې چې غواړئ خاص ئې کړئ۔ څنګه چې

* دا شرعي اختيار هغوئي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ته حاصل وو چې د يو صحابي د پاره ئې د پينځؤ په ځائے دوه لـمونځونه فرض کړل۔

* دا شرعي اختيار حُضُور صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ته حاصل وو چې صرف د اَبُرده رَضِىَ اللهُ  عَـنْهُ د پاره ئې د شپږو مياشتې د چيلئ قرباني جائز قرار کړه۔