السَّلام د پاره داسې ښيرے اوكړئ چې هغوئي شكست اوخوري او بيرته لاړ شي. تاسو مُسْتَجَابُ الدَّعْوَات ئې (يعني ستاسو هره دُعا قبليږي) ځکه به ستاسو دُعا ضرور قبوله شي. بَلْعَمْ بِن باعُورَاء چې دا خبره واوريدله نو [د ويرې نه] اُورپيدلو او اوئې وئيل : تاسو له دِ خرابي وي ، د خدائے پناه! حضرت سَيِّدُنا موسٰى عَلَيْهِ السَّلام د الله پاك رسول دے او د هغوئي په لښكر کښې  د مومنانو او فرښتو ډله ده ، زه هغوئي ته څنګه ښيرے کولے شم؟ خو د هغه قوم په ژړا ژړا دومره ډيره زاري اوکړه چې هغه په دې وئيلو مجبوره شو چې [زه به استِخاره اوکړم] د اِسْتِخَاره كولو نه پس كه ما ته اجازت مِلاؤ شو نو ښيرے به اوكړم. چې كله په اِسْتِخَاره کښې اجازت ملاو نه شو نو هغه صفا صفا جواب وركړو چې كه ما ښيرے اوكړې نو زما دُنيا او آخرت دواړه به برباد شي. بل ځل هغه قوم ډيرې زياتې قيمتي تحفے هغه له راوړې او د ښيرو كولو د پاره ئې ورته ډيره زياته زاري اوکړه. تر دې چې بَلْعَمْ بِن باعُورَاء په حِرص او لالچ کښې راغے او د مال په جال کښې اونښتلو او د هغوئي د خواهش پورا كولو د پاره تيار شو او په خپله خره سور شو او د ښيرو د پاره اووتلو. په لاره کښې به بيا بيا د هغه خره اودريدله او بيرته به راګرځيدل او تښتيدل به ئې غوښتل خو هغه به په وهلو وهلو مخکښې بوتلله. تر دې چې الله پاك خرے ته د وئيلو طاقت وركړو او خرے اووئيل : افسوس اے بَلْعَمْ! ته چرته روان ئې؟ اوګوره! زما مخې ته فرښتے دي او هغوئي زما لاره بندوي او زما مخ شا طرف ته اړوي. اے بَلْعَمْ! تا له دِ خرابي وي ، ته به د الله نبـي او د مومِنانو ډلے ته ښيرے كوے؟ خو د بَلْعَمْ بِن باعُورَاء په سترګو د لالچ پټئ تړلے شوي وه ، لِهٰذا د