ناحقه په زور اخستلو، ما به هغوئي ته وئيل چه د الله نه اويَريګئ، د خپلولئ او ګاونډ په خاطر په ما ظلم مه كوئ. خو د هغے باوجود به هغوئي په ما ظُلم كولو. بس بيا ما هغوئي په خپل حالت پريښودل، بيا چه كله د حُرمت (يعني د عظمت او بُزګئ) والا مياشت (رجب) راغله ^([1]) نو ما لاسونه اوچت كړل او هغوئي ته مے [داسے] ښيرے اوكړے:

      ”يا الله! زه د زړه نه دا دُعا كووم چه ته د يو نه علاوه د صَبغاء ټول ځامن هلاك كړے او هغه يو ګوډ او ړوند كړے او چه يو داسے سړے وي چه هغه په سختئ سره راښكاږي او ګرځوي ئے.“ بس په هم هغه كال هغوئي يو يو مړ كيدو او دغسے نهه مړه شو او يو پاتے شو او هغه ړوند شو، او په ښپو شل شو، څنګه چه تاسو [اوس د هغه حالت] وينئ، او څنګه ئے چه هغه بوتللو رابوتللو والا كس په كومه سختئ بوځي رابوځي هغه هم تاسو وينئ. حضرت سَيِّدُنا عمر فاروق رَضِیَ الله عَنْه اوفرمائيل: بےشكه دا ډيره زياته عجيبه واقعه ده. ^([2])

     خوږو او محترمو اسلامي ورونړو! په دے واقعه كښے په خلقو باندے ظلم و سِتم كولو والؤ د پاره ډير عبرت دے، په خلقو بے وجه رُعب اچولو والؤ او خپل طاقت ښودلو والؤ ته پكار دي چه د مظلوم  د فرياد نه اويريږي، په دے حكايت كښے د خپل منصب نه ناجائزه فائده اوچتولو والؤ، او د غريبانانو او كمزورو خلقو ويرولو والؤ او ظلم او زياتے كولو والؤ د پاره هم ډير عبرت دے، ځكه چه كله مظلوم د الله پاك په بارګاه كښے د ظالم خلاف فرياد اوكړي نو د هغه فرياد قبليږي او ظالم ډير زر خپل انجام ته رسي څنګه چه په

     حديثِ پاك كښے دي: اِتَّقِ دَعْوَۃَ الْمَظْلُوْمِ فَاِنَّھَا لَیْسَ بَیْنَھَا وَ بَیْنَ اللہِ حِجَابٌ يعني د مظلوم د ښيرو نه اويَريږئ! بے شكه د هغه د ښيرو او د الله پاك په مينځ كښے