معلومه شوه چه د ايمان د حفاظت نه غافله كيدل سراسر د نقصان سبب دے لِهٰذا مونږ له هر وخت د الله پاك د پټ تدبير نه ويريدل او د هغه د راضي كولو كوشش جاري ساتل پكار دي. راځئ چه! د الله پاك د پټ تدبير په باره كښے يوه ژړوونكي واقعه واورو:

     حضرتِ سَيِّدُنا عبدُالله بِن اَحمد مُؤَذِّن رَحْمَةُ اللهِ تَعَالٰی عَلَيْه فرمائي: زه د خانه كعبے په طواف كښ مشغُول ووم چه يو كس مے اوليدو، هغه د خانه كعبے په غِلاف پورے نښتے وو او صرف د يوے دُعا تِكرار ئے كولو: ”يا الله عَزَّوَجَلَّ ما د دُنيا نه مسلمان رخصت كړے.“ ما د هغه نه تپوس اوكړو چه: د دے نه علاوه نورے دُعاګانے ولے نه كوے؟ هغه اووئيل چه: زما دوه ورونړه وو، مشر ورور مے د څلويښتو كالو پورے په جُمات كښے بے تنخواه اذان كولو. چه كله د هغه د مرګ وخت راغے نو هغه قُرآنِ پاك اوغوښتو، مونږه هغه ته وركړو چه د دے نه بَرَكتونه واخلي، خو قُرآنِ شريف ئے چه په لاس كښ واخستو نو اوئے وئيل چه: تاسو ټول ګواه شئ چه زه د قُرآن د ټولو اعتقاداتو [يعني عقيدو] او احكاماتو نه بيزاره يم او نصراني (يعني عِيسائي) مذهب اختيارووم.“ بيا هغه مړ شو. د هغه نه پس مے بل ورور د ديرشو كالو پورے په جُمات كښ فِىْ سَبِيْلِ الله اذان كولو. خو هغه هُم په آخري وخت كښ د نصراني كيدو اقرار اوكړو او مړ شو، لِهٰذا زه د خپلے خاتمے په باره كښ بيحده فكرمند يم او هر وخت د خاتِمۀ بِا لخَير دُعا كووم. حضرتِ سَيِّدُنا عبدُالله بِن اَحمد مُؤَذِّن رَحْمَةُ اللهِ تَعَالٰی عَلَيْه د هغه نه تپوس اوكړو چه ستا دواړو ورنړو به آخر كومه ګُناه كوله؟ هغه اووئيل: ”هغوئي به د غيرو ښځو شوق لرلو او اَمردانو (يعني بے ګِيرے هلكانو) ته به ئے (په شهوت سره) كتل.“ (اَلرَّوضُ الفَائِق ص١٧، دار الكتب بيروت)