Book Name:Sharm-o-Haya Kisy Kehty Hen
سره يو ځائے ناسته ولاړه، په ښكاره ميدان زنانه ګډول، دا كارونه عام وو. د عربو غټو غټو شاعرانو به د زنانؤ د بيهُوده حركتونو او اداګانو تذكِره په خپله شاعرئ كښے په فخر سره كوله. بعضے خلقو به د پلار د مرګ نه پس مَعَاذَ الله د پلار د ښځے يعني ميرنئ مور سره نكاح كوله. د دے نه علاوه قِسما قِسم د بے شرمئ او بے حيائې رسمونه په هغوئي كښے عام وو. غرض دا چه! د جاهليت د مُعاشرے د شرم و حيا سره هيڅ تعلق نه وو.
خو چه كله د شرم و حيا اعلٰى ترينه مَرتبه لرونكي، جناب احمدِ مُجتَبٰى، مُحَمَّدِ مصطفٰى صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم دُنيا په خپلو نوراني تعليماتو روښانه كولو د پاره تشريف راوړلو نو په خپل حيادار نظر ئې داسے ماحول جوړ كړو چه هر طرف ته د شرم و حيا رنړا خوره شوه، هغه مُعاشره چه مخكښے ئے هډو حيا پيژندله نه، په هغے كښے د شرم و حيا سازګار ماحول جوړ شو، هغه معاشره چه شرم و حيا ئے هډو خوښوله نه، بيا په معاشره كښے د حضرت عثمان غـني رَضِیَ الله عَنْه په شان خلق پيدا شو چه د هغوئي په باره كښے پخپله خوږ نبـي صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ارشاد فرمائي: تَـسْتَـحِـیْ مِنْہُ الْـمَلَا ئِکَــۃُ [يعني] د عثمان (رَضِیَ الله عَنْه) نه خو د آسمان فرښتے هم حيا كوي. ([1])
یاالٰہی دے ہمیں بھی دولتِ شرم و حیا