قرباني] اوكړه او هغه به مے نه راخستل بلكه دغسے به مے پريښودل چه هغوئي ئے پورته كړي او يوسي او پخپله به اوږے اوسيدم. چه كله مے د لوَږے په وجه كمزوري د حد نه زياته شوه او مرګ ته نزدے شوم نو ما د ګلونو والا بازار كښې په زمكه پروت يو څيز راواخستو او يو ګوَټ ته لاړم او د هغے د خوړلو د پاره كښيناستم. په دے كښې يو عَجَمي ځلمے راغلو، هغه سره تازه ډوډئ او سره كړي غوښه وه، هغه كښيناستلو او خوراك ئے شروع كړو، هغه مے چه اوليدلو نو زما د خوراك خواهش يو دم ډير زيات شو، چه هغه به د خوړلو د پاره نوړئ راپورته كړه نو د لوَږے د بے صبرئ په وجه به بے اِختياره ما په زړه كښے وئيل چه دا نوَړئ زما په خُله كښے راكړي. آخِر ما خپل نَفس اورټلو چه ”بے صبرى مه كوه، الله عَزَّوَجَلَّ زما سره دے. كه هر څه اوشي خو زه به دے ځلمي نه خوراك اُو نه غواړم.“ ناڅاپه هغه ځلمے زما طرف ته مُتَوَجِّه شو او راته ئے اووئيل: وروره! راځئ زما سره ډوډئ اوخورئ، ما اِنكار اوكړو. هغه ډير كلك سَت اوكړو، زما نَفس زما زړه د خوراك د پاره ډير را اوپارولو خو ما بيا هم اِنكار اوكړو. خو د هغه ځلمي په مسلسل سَت كولو ما لږ شان خوراك اوكړو. هغه زما نه تپوس اوكړو، د كوم ځائے اوسيدونكے ئے؟ ما اووئىل: د جِيلان. هغه اووئيل: زه هم د جِيلان يم. ښه دا راته اووايه چه ته د مشهور عابِد و زاهِد او وَلِـىُّ الله حضرتِ سَيِّد عبدُالله صومعي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه نمسے (يعني د لور ځوئ) عبدُالقادِر رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْه پيژنے؟ ما اووئيل: چه هغه خو زه يم. دا ئے چه واوريدل نو هغه بے قراره شو او اوئے وئيل: ”زه چه بَغداد ته راتلم نو ستاسو مور بي بي رَحْمَةُ اللهِ عَلَيْهَا ستاسو د