د مِسواک 20 مَدَني ګلونه

   اَوّل دوه فرامينِ مصطفٰی صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ملاحِظه کړئ: # دوه رکعاته د مسواک کولو سره کول د مِسواک نه بغير د 70 رکعتونو نه افضل دي. (التَّرغِيب والتَّرهِيب ج 1 ص 102 حديث18)# د مِسواک اِستعمال د ځان د پاره لازِم کړئ ځکه چه په دے كښې د خُلے صفائي (ده او دا د) رَبّ تعالٰى د رضا سبب دے. (مُسند اِمام احمد بن حنبل ج 2 ص 438 حديث 5869) د دعوتِ اِسلامي د اشاعتي اِدارے مَكْتَبَةُ الْمَدِينه چاپ شوي بهارِشريعت جِلداوّل صفحه 288 كښې حضرتِ علَّامه مولانا مفتی محمّد امجد علی اعظمی رَحْمَةُ اللهِ تَعَالٰی عَلَيْه ليکي، مشائِخِ کِرام فرمائي: څوک چه د مِسواک عادت لري د مرګ په وخت كښې به هغه ته کلِمه وئيل نصيب کيږي او څوک چه افِيم خوري هغه ته به د مرګ په وخت كښې کلِمه نه نصيب کيږي ٭ د حضرت سَيِّدنا اِبنِ عبّاس رَضِىَ اللهُ تَعَالٰی عَـنْهُمَا نه رِوايت دے: په مِسواك كښې لس صفتونه دي: خُله پاکوي، ورئ مضبوطوي، نظرتيزوي، بلغم لري کوي، د خُلې بدبوئ لرې كوي، د سُنّت موافِق دے، فرښتے پرې خوشحاليږي، رب پرے راضي کيږي، نيکي زياتوي اومعده صحيح کوي. (جَمعُ الجَوَامِع  لِلسُّيُّوطـى  ج  5 ص 249 حديث 14867) ٭ حضرت سيِّدنا عبدُالوهّاب شعراني رَحْمَةُ اللهِ تَعَالٰی عَلَيْه نقل کوي: يو ځل حضرت سيِّدنا ابوبکر شِبلي بَغدادي رَحْمَةُ اللهِ تَعَالٰی عَلَيْه ته د اودس په وخت كښې د مِسواک ضرورت شو، خو مِسواك پيدا