هُم تاسو راغلئ. ځكه ما پخه اراده اوكړه چه ستاسو عمل به وينم خو ما تاسو په يو غټ عمل كولو اونه ليدلئ نو بيا تاسو ته دا مرتبه څنګه حاصله شوه؟ هغوئي جواب وركړو: زما نور ھیڅ عمل نشته بس هم دغه دے كوم چه تاسو اوليدو، خو ضرور يوه خبره دا ده چه زه د يو مسلمان د پاره ھم په خپل زړه كښے خِيرے نه لرم او الله پاك چه چا ته څه وركړي دي په هغے حسد نه كووم.

حضرت عبدُ الله رَضِیَ اللّٰهُ تعالٰى  عَنْه فرمائي چه ما هغوئي ته اووئيل: هُم دا هغه عمل دے چه تا ته ئے اوچتوالے دركړے دے او مونږه د دے طاقت نه لرو.  (احیاء العلوم، ۳/۵۷۱ ملتقطاً)

     خوږو او مُحترمو اسلامي ورونړو! مونږ ته پكار دي چه د الله پاك د رضا د پاره حسد، بُغض و كِينه، دښمنـي، جنګ جګړے او نفرتونه پريږدو او په خپلو زړونو كښے مسلمانانو سره مَحبَّت پيدا كړو او يو بل مُعاف كړو، ځكه چه د الله تعالٰى د رضا د پاره يو بل سره محبت كوونكو ته به په ورځ د قيامت لوئي مقام او مرتبه نصيب كيږي، چنانچه

قابِلِ رَشك خلق

    زمونږ خوږ نبـي صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ارشاد فرمائيلے دے چه د قيامت په ورځ به د عرش نه ګير چاپيره د نُور منبرونه وي، په هغے باندے د موجودو خلقو لباس او مخونه به نوراني وي، هغوئي نه انبياء دي نه شُهداء، خو په هغوئي باندے به انبياء او شهداء رَشك [يعني رخه] كوي، صحابه كِرامو عَلَيْهِمُ الرِّضْوان عرض اوكړو: يا رَسُولَ الله صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم! د هغوئي صِفات بيان كړئ. خوږ نبي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ارشاد اوفرمائيلو: دا هغه خلق دي چه د الله پاك د رضا د پاره په خپل مينځ كښے محبت كوي، د هغه د رضا د پاره يو ځائے كښيني او