دلته د درس حاصلولو خبره دا ده چه د خپلو فضائلو اوريدلو باوجود هُم اَميرُ المُؤمِنِين حضرت عمر فاروقِ اعظم رَضِیَ اللّٰهُ تعالٰى  عَنْه عاجزي او انكساري اختيار كړه او بيا خلقو اوليدله چه د دې واقعے نه پس سَيِّدُنا فاروقِ اعظم رَضِیَ اللّٰهُ تعالٰى  عَنْه كله هُم نه وو خندلي، تر دے  پورې چه د دُنيا نه ئې تشريف يوړلو. اے كاش! چه مونږ ته هُم د سَيِّدُنا فاروقِ اعظم رَضِیَ اللّٰهُ تعالٰى  عَنْه په بركت حقيقي عاجزي او اِنكساري را نصيب شي.

     په دې كښې هيڅ شك نشته چه سَيِّدُنا فاروقِ اعظم رَضِیَ اللّٰهُ تعالٰى  عَنْه د عاجزئ او اِنكسارئ نمونه وو، راځئ چه! د هغوئي د عاجزئ يوه اِيمان تازه كوونكي واقعه واورو:

ناڅاپه دوه زمري راغلل

      چنانچه منقول دي چه د روم بادشاه مدينے منوّرے ته يو عجمي كس راليږلے وو چه هغه مدينے ته راغے او خلقو نه ئې د حضرت عمر فاروقِ اعظم رَضِیَ اللّٰهُ تعالٰى  عَنْه تپوس اوكړو نو خلقو ورته اووئيل چه هغوئي د غرمے په وخت كښې د ښار نه لږ لرې د كجورو په باغ كښې آرام كوي،. هغه عجمي كس په  هغوئي پسے ګرځيدو ګرځيدو تر دے چه د هغوئي خوا ته را اورسيدو څه ګوري چه هغوئي رَضِىَ اللهُ  تَعَالٰی  عَـنْهُ خپله د څرمنے دُرَّه [يعني كوړه] د سر لاندې ايښودي ده او په خخ خوب اوده دے. عجمي كس په دې اراده توره د تِيكي نه را اوويستله چه اَميرُ المُؤمِنِين قتل كړي او اوتښتي، خو چه څنګه ور وړاندې شو نو ناڅاپه ئې اوليدل چه دوه زمري راغلل او خُلے ئې واځې كړي او په هغه حمله كولو والا دي. دا خوفناك منظر ئې چه اوليدو نو د ويرے نه ئې د خُلے نه چغه