باندې پوريوتلو وغيره بے شميره ديني او دنياوي مُعامَلاتو كښې خلق د بـے ځايه تادئ كولو نه كار اخلي، او د هغے نتيجه دا را اوځي چه بعضې وخت د خلقو عبادتونه ضائع كيږى او  كله كله په دنياوي معاملاتو كښې سخت نقصان اوكړي او بيا د خفګان او پښيمانتيا نه علاوه نور هيڅ په لاس نه ورځي. (تفسيرصراطُ الجنان ،  پ۱۵ ، بنی اسرائیل ، تحت الآیۃ : ۱۱ ، ۵ / ۴۲۸)

      راځئ چه په دے باره كښې دوه حديثونه او د بزرګانو اقوال هم واورو  او د بـے ځايه تادئ كولو د آفت او نقصانونو نه د ځان ساتلو كوشش اوكړو، چنانچه

      حضرتِ سَيِّدُنا عبدُالله اِبنِ عَبَّاس رَضِىَ اللهُ  تَعَالٰی  عَـنْهُ فرمائي: نبـىِّ كريم  رَءُوْفٌ رَّحِيْم صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم  شيخ عبدُ القَيس ته اُوفرمائيل: په تا كښې دوه خصلتونه داسې دي چه هغه الله تعالٰى ته خوښ دي، (۱) بُردباري [يعني برداشت، صبر، نرمي] او (٢) بـے ځايه تادي نه كول. ۔ ( ترمذی، کتاب البر والصلۃ، باب ما جاء فی التأنّی والعجلۃ،۳/۴۰۷،حدیث:۲۰۱۸)

      حضرت سَهْل بن سَـعْد ساعدي رَضِیَ اللّٰهُ تعالٰى  عَنْه نه روايت دے چه رسول كريم صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ارشاد فرمائيلے دے: اطمينان د الله تعالٰى له طرفه دے او بـے ځايه تادي كول د شيطان له طرف دي.    ( ترمذی ،  کتاب البر والصلۃ ،  باب ما جاء فی التّأنّی والعجلۃ ،  ۳ / ۴۰۷ ،  حدیث : ۲۰۱۹)

     حكيمُ الاُمَّت مفتي احمد يار خان نعيمي رَحْمَةُاللّٰهِ  تعالٰى  عَلَيْه د دے حديث پاك لاندے فرمائي: يعنې دنياوي او ديني كارونه په اطمينان سره كول د الله پاك د اِلـهام نه دي او په دے كښې د تادئ نه كار اخستل  شيطاني وسوسه ده، د دے ترجمے او شرحے نه معلومه شوه چه دا حديث د دے آيتِ مباركه خلاف نه دے.

(وَ سَارِعُوْۤا اِلٰى مَغْفِرَةٍ