مشغول هئا ته محل جي ڪنهن پاسي مان هڪ غيبي آواز سڀني کي حيران ڪيو۔ ڪوئي چوڻ وارو چئي رهيو هو:

یَااَیُّہَا الْبَانِیُّ النَّاسِیُّ مَنِیَّتَہ                               لَاتَاْمُلَنْ    فَاِنَّ    الْمَوْتَ   مَکْتُوْبُ

عَلَی الْخَلَائِقِ اِنْ سَرُّوْا وَاِنْ فَرِحُوْا                                                                           فَالْمَوْتُ حَتْفٌ لِذِی الْآمَالِ مَنْصُوْبُ

لَا تَبْنِیَنْ دِیَارًا لَسْتَ تَسْکُنُہَا                             وَرَاجِعِ النُّسْکَ کَیْمَا یُغْفَرُ الْحُوْبُ

ترجمو: (۱) اي پنهنجي موت کي وساري عمارت بنائڻ وارا! وڏيون وڏيون اميدون ڇڏي ڏي ڇوته موت لکيو ويو آهي ۔

(۲) ماڻهو چاهي پاڻ کلن يا ٻين کي کلائن، بهرحال موت انهن جي لاءِ لکيو ويو آهي ۽ تمام گھڻي اميد رکڻ واري جي اڳيان تيار بيٺل آهي۔

(۳) اهڙا گھر هرگز نه بڻاء جن ۾ تو کي رهڻو ئي ناهي، تُون عبادت ورياضت اختيار ڪر، ته جيئن تنهنجا گناھ معاف ٿي وڃن۔ انهن عربي شعرن جو مفهوم اردو ۾ ڪجھ هن طرح بيان ڪري سگهجي ٿو:

دِلا    غافل  نہ  ہو   یکدم، یہ  دُنیا  چھوڑ   جانا ہے                     بغیچے   چھوڑ  کر   خالی، زمین   اندر   سمانا   ہے

تُو   اپنی   موت  کو  مت   بھول، کر سامان چلنے کا                  زمیں کی خاک پر سونا ہے، اینٹوں کا سِرہانا ہے

جہاں کے شَغْل میں شاغل، خدا کے ذکر سے غافل          کرے  دعویٰ  کہ  یہ دنیا، مِرا  دائم ٹھکانا ہے

غلام   اک   دَم  نہ  کر غفلت، حیاتی  پر نہ ہو غُرَّہ                 خداکی یاد کر  ہر دم، کہ جس نے  کام آنا ہے

   ان غيبي آواز بادشاھ ۽ ان جي تمام ساٿين کي خوف ۾ مبتلا ڪري ڇڏيو۔ بادشاھ پنهنجي دوستن کي چيو: جيڪو غيبي آواز مون ٻڌو توهان به ٻُڌو؟ سڀني گڏجي چيو: جي ها! اسان به ٻُڌو آهي۔ بادشاھ چيو: جيڪا شيءِ مان محسوس ڪري رهيو آهيان، ڇا توهان به محسوس ڪري رهيا آهيو؟ پڇا ڪيائون: اوهان ڇا