د اَميرُ المُؤمِنِين حضرتِ سَيِّدُنا عمر فاروقِ اعظم رَضِىَ اللهُ  عَـنْهُ په زمانه كښے يو ځلمے ډير مُتقي، پرهيزګار او عبادت ګُزار وو، تر دے چه حضرت عُمر رَضِىَ اللهُ  عَـنْهُ هُم د هغه په عبادت باندے حيران وو. هغه ځلمے به د ماسخُتن د لـمانځه ادا كولو نه پس د خپل بُوډا پلار د خِدمت د پاره تللو، په لاره كښے به يوے ښكلے زنانه هغه تنګولو او ځان طرف ته د رابللو كوشش به ئے كولو، خو هغه ځلمي به هغے ته هيڅ تَوجُّه نه وركوله او په ښكته نظر به په هغه ځائے تير شو. آخر يوه ورځ هغه ځلمے د شيطان په دوكه او د هغه ښځے په رابللو د بدئ په اراده د هغے طرف ته روان شو، خو چه دروازے ته ور اورسيدلو نو د الله پاك دا فرمان ورياد شو:

اِنَّ الَّذِیْنَ اتَّقَوْا اِذَا مَسَّهُمْ طٰٓىٕفٌ مِّنَ الشَّیْطٰنِ تَذَكَّرُوْا فَاِذَاهُمْ مُّبْصِرُوْنَۚ(۲۰۱)         (پ۹،الاعراف: ۲۰۱)                                                                   

[مَفهُوم] ترجمهٴ كنزُالاِيمان : بے شكه  څوك چه ويره لرونكي دي چه كله هغوئي ته د كوم شيطاني خيال تكليف رسي. هُم هغه وخت د هغوئي سترګے اوغړيږي.

دا آيت چه څنګه ورياد شو نو په زړه ئے د الله د ويرے داسے غَلَبه اوشوه چه بيهوشه شو او په زمكه راپريوتلو. چه ډير ساعته پورے كور ته اُو نه رسيدو نو بُوډا پلار ئے په تلاش كښې هلته را اورسيدلو او د خلقو په مدد ئے راپورته كړو او كور ته ئے يووړلو، چه په هوش كښے راغلو نو پلار ترينه د واقعے تپوس اوكړلو، هغه ځلمي پوره واقعه بيان كړه او چه كله ئے د دے آيتِ مباركه تذكِره اوكړه نو بيا پرے د الله تعالٰى