Book Name:Taqat-e-Mustafa

اونكړله او بے يَرے ئے د رُكانه علاقے ته د دِينِ اسلام د دعوت د پاره يواځے تشريف يوړلو. رُكانه هم هلته راغے، خوږ نبـي صَلَّى اللهُ  تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ئے چه اوليدلو نو د غُصَّے نه تاو شو او د تكَبُّر په نشه كښے بدمسته شو او اوئے وئيل: یَامُـحَمّدُ!اَنْـتَ الَّذِیْ تَـشْتِمُ اٰلِـھَـتَنَا يعني اے محمد (صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم) هغه تاسو ئے چه زمونږه معبودانو ته بد وائے؟ د دے نه پس هغه نورے ترخے خبرے اوكړے او اوئے وئيل: اے محمد (صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم)  تاسو زمونږه معبودانو ته سپك او كمزوري وائے او د خپل خدائے لوئي بيانوئ. كه زما تاسو سره خانداني خپلوي نه وے نو نن به ما ستاسو كار ختم كړے وے، خو [بيا به هُم] زه تاسو بغير د مُقابَلے نه نه پريږدم.

     د دے نه پس رُكانه نبـي كريم صَلَّى اللهُ  تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ته د كُشتئ كولو دعوت وركړو او اوئے وئيل: زه به خپلو خدايانو نه مدد غواړم او تاسو خپل خدائے نه مدد غواړئ. كه تاسو زه څملولم نو زه به تاسو ته لس چيلئ دركړم. نبـي كريم صَلَّى اللهُ  تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د هغه چيلنج قبول كړو او هغه سره كُشتي كولو ته تيار شو. خوږ نبــي صَلَّى اللهُ  تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د رُكانه په لاسونو كښے لاسونه وركړل او د هغه پنجه ئے تاو كړه. رُكانه حيران شو او د درد نه بيقراره شو. بيا نبـي كريم صَلَّى اللهُ  تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم هغه له دِيكه وركړه نو هغه د اوچے پانړے په شان په زمكه پريوتو. رُكانه په خپل طاقت ډير تَكَبُّر كولو، هغه دا سوچ هم نه وو كړے چه صادق و اَمين صَلَّى اللهُ  تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم به ما ته په يو ساعت كښے شكست راكړي. څه چه اوشو د هغه د توقع خلاف وو. خو رُكانه دا اتفاق اوګنړلو او شكست ئے اونه منلو. چه هوش ئے په ځائے شو نو بيا ئے د كُشتئ د پاره درخواست اوكړو. رسولِ پاك صَلَّى اللهُ  تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د هغه درخواست منظور كړو خو د دے نتيجه هُم د مخكښے