چې څه اوغواړي ورکولے شي او د چا نه چې څه غواړي واپس ئې اخستلے شي ، په ټول جهان کښې د هغوئي حُکم بدلولو والا هيڅ څوک نشته ، ټول جهان د هغوئي محکُوم دے او هغوئي د خپل ربّ تعالٰى نه سِوا د هيڅ چا محکُوم نه دے ، د ټولو انسانانو مالِک دے ، څوک چې حُضُور صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم خپل مالِک نه ګنړي هغه به د سُنَّتو د خوږوالي نه محرومه اوسي ، ټوله زمکه د مَکِّـي مَدَني مُصطَفىٰ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم مِلک ده ، تمام جَنَّت د هغوئي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم جاګِير دے ، مَلَكُوْتُ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ (یعني د آسمانونو اور زمکې ټوله بادشاهی) د حضور صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د فرمان تر لاندې (يعني حُکم منلو والا) دي ، حُضُور صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ته د جَنَّت او دوزخ کُنجيانې [چابيانې] په لاس مبارک کښي ورکړے شوې ، رِزق او خير او د هر قِسمه عطاګانې د حُضُور صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د دربار نه تقسيميږي ، دُنيا او آخرت د حُضُور صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د عطا يوه حِصَّه ده. [1]

رَسُولُ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم د خپل ربّ تعالٰى په عطا د جَنَّت مالِک دے ، جَنَّت عطا کوونکے دے ، چا ته چې غواړي ور عطا ئې کړي. ^[2]  د بخاري شريف په حديث نمبر 17 کښي فرمَانِ مُصطَفٰے صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم دے : اِنَّمَا اَنَا قَاسِمٌ وَّاللهُ یُعْطِیْ يعني الله ئې ما ته عطا کوي او زه ئې تقسيمووم. ^[3]