هغه دے چا ته چې فرښتے ”ذُوالنُّورَين“ وائي، د رَسُولُ الله صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم زُوم دے، خوږ آقا صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم هغوئي ته د جَنَّت زِيرے وركړے دے. ^([1])  *په يو حدِيثِ پاك كښې دي : عُثمان څومره ښه انسان دے، زما زُوم دے، زما د دوو لونړو خاوند دے، الله پاك په هغه كښې زما نُور جمع كړے دے.^([2])

نبی کے نور دو لے کر  وہ ذو النورین کہلائے                    انہیں  حاصِل  ہوئی  یوں  قربتِ  محبوبِ  رحمانی^([3])

      * د اسلام د دويم خليفه اَمِیْرُ الْمُؤْمِنِیْن حضرت عُمَرِ فاروقِ اعظم رَضِیَ الله عَنْهُ د شهادت نه پس د مسلمانانو په کثرتِ رائے سره حضرت عُثمانِ غنـي رَضِیَ الله عَنْهُ خليفه مقرر شو، دولسو كالو پورې هغوئي رَضِیَ الله عَنْهُ خليفه وو، په 18 ذُوالحجه سن 35 هجري کښې د 40 ورځو پورې د لوَږې او تندې د اوسيدلو په حالت كښې په ډير ظُلم سره شهيد كړے شو. ^([4])

”قُبُولِ حق“ د مَحَبَّتِ اِلٰهي د پاره شرط دے

            د  اَمِیْرُ الْمُؤْمِنِیْن، حضرت عُثمانِ غنـي رَضِیَ الله عَنْهُ د اسلام قبلولو نه مخكښې خبره ده، يوه شپه هغوئي كور ته تشريف راوړلو نو اوئې ليدل چې د هغوئي ترور [يعنې د مور خور] حضرت سُعدٰى رَضِیَ الله عَنْها كور ته راغلي ده، ترور ئې چې حضرت عُثمانِ غنـي رَضِیَ الله عَنْهُ اوليدلو نو اوئې فرمائيل: اے عُثمان! مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم نبـي دے، هغوئي صَلَّى اللهُ  عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم الله پاك بُرهان (يعني دليل) جوړ کړے او دِينِ حَق سره ئې راليږلے دے، د هغوئي صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم فرمانبرداري اوكړه.